تاریخ حکایت طولانی انسان هاست . داستان گذر بشریت از مرزهای حیوانیت تا برپا کردن تمدن های بزرگ . انسان ها در نسل های پی درپی ، حاصل دست رنج گذشتگان خود را توسعه دادند و به پیش رفتند . هر قومی بر ویرانه های اقوام پیشین مستقر شدند و هر یک گمان بردند که عالی ترین محصول همه تاریخ شده اند . پس از چندی غفلت ها و غرورها ، آنها را هم در خود گرفت . از اصلاح مداوم خود غافل شدند و به خوش گذرانی و بی خبری روزگار گذراندند .نتیجه آن شد که بلایای آسمانی و زمینی از همه سو آنها را احاطه کرد و تمام هستی شان را نابود ساخت . اما آنچه بر جای ماند ، دستاوردهای تمام بشریت بود که خواه نا خواه ،از هر قومی به قومی دیگر منتقل می شد . تمدن ها از پی هم ظاهر شدند و به مرورو درطی قرن ها ، هنر و معماری وعلوم و دیگر دستاوردهای انسانی را گسترش دادند . انسان این موجود پیچیده ، گاه فجایع فراوان به بار آورد و گاه عالی ترین نمونه های انسانیت را به پیشگاه تاریخ معرفی نمود . اما به هر حال باید دانست که هرچه شده است ، حاصل دسترنج خود انسان است . و لذا هرچه هستیم و هرانچه می خواهیم باشیم یا آرزویش را داریم ، محصولی است که زمینه ها و نیازهایش را می توان مهیا نمود . می توان از نو ساخت و پدید آورد .
